Duszpasterze


	Proboszcz, dziekan Ks. dr Mirosław Gawron Urodził się 8 lutego 1965 r. w Ryglicach, w diec. tarnowskiej. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk Arcybiskupa Dr. Tadeusza Gocłowskiego w dniu 23 maja 1992 r. w Bazylice Mariackiej w Gdańsku. Na obrazku prymicyjnym umieścił słowa św. Efrema: "Tylko Ty Panie i Twa Matka jesteście nad wszystko piękni". Pierwszą placówką, do której został posłany była parafia pw. NMP Królowej Różańca świętego w Gdańsku Przymorzu. Po ośmiu latach pełnił posługę wikariusza w parafii pw. MB Bolesnej w Gdyni Orłowie, potem posługiwał m.in. w parafii pw. św. Bernarda w Sopocie. Głównym polem zainteresowań jest posługa duszpasterska i katechetyczna. Oprócz tego bada problemy przemian tożsamości społeczności lokalnej, a w tym roli jednostki oraz rodzin w kształtowaniu obrazu życia społeczno-politycznego, a przede wszystkim religijności. Rezultatem badań są liczne publikacje książkowe i artykuły naukowe. Decyzją Arcybiskupa Metropolity Gdańskiego Dr. Sławoja Leszka Głódzia, od dnia 16 października 2017 r. ks. Mirosław Gawron był administratorem, a od 19 maja 2018 r. - pełni urząd proboszcza parafii. Decyzją Arcybiskupa Metropolity Gdańskiego Dr. Tadeusza Wojdy SAC, od dnia 17 czerwca 2024 r. pełni urząd dziekana Dekanatu Sopot.
	Wikariusz Ks. mgr Dariusz Wałdoch Urodził się 28 lutego 1964 r. w Chojnicach. Studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie i 14 maja 1989 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Mariana Przykuckiego. Na obrazku prymicyjnym umieścił słowa: „Gdzie Ty jesteś, Panie, tam będzie i Twój sługa”, co jest przeróbką słów Pana Jezusa, zamieszczonych w J 12,26. Posługiwał przez ostatnie osiem lat jako wikariusz w parafii pw. Św. Judy Tadeusza Apostoła w Gdańsku Łostowicach, a od niedzieli, 10.09.2023 r. posługuje jako wikariusz parafi pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sopocie.
	Ks. Gerard Klein, Jubilat urodził się 15 grudnia 1940 r. w Nowym Dworze Gdańskim. Jego święcenia, które przyjął z rąk Ks. Biskupa Edmunda Nowickiego odbyły się 9.06.1968 r. Na obrazku prymicyjnym umieścił słowa Apelu Jasnogórskiego: "Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, czuwam!", zawierzając tym samym swoje życie i kapłaństwo Matce Najświętszej. Początkowo pracował jako wikariusz w parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu. Następnie jako wikariusz w parafiach: św. Bartłomieja w Mierzeszynie, św. Wojciecha w Gdańsku, w NSPJ w Pszczółkach, a następnie jako proboszcz w parafii pw. Narodzenia Maryi w Żuławkach. Od 30 czerwca 1991 r. jest na emeryturze w Sopocie. 9 czerwca 2018 r. przeżywał Złoty Jubileusz kapłaństwa.
Zmarli kapłani
	Śp. Ks. kanonik mgr Tadeusz Losiak Urodził się 8 września 1957 r. w Kościerzynie. Święcenia kapłańskie przyjął w gdańskiej Bazylice Mariackiej z rąk Ks. Arcybiskupa Dr. Tadeusza Gocłowskiego w dniu 16 maja 1987 r. Pierwszą placówką, do której został posłany była parafia św. Kazimierza w Gdańsku Zaspie. Po sześciu latach przyszedł czas na posługę wikariuszowską w parafii NSPJ w Sopocie, potem jeszcze dwa lata w parafii św. Urszuli Ledóchowskiej w Gdyni. W październiku 2002 r. został proboszczem parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Trutnowach, a od września 2012 r. dziekanem dekanatu Żuławy Steblewskie. Od 1 lutego 2013 do 29 kwietnia 2018 r. był proboszczem w parafii NSPJ w Sopocie. Zmarł po długiej chorobie w niedzielę, 29 kwietnia 2018 r. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w czwartek i piątek (3-4 maja br.). Śp. ks. Tadeusz Losiak spoczywa na cmentarzu katolickim w Kościerzynie.
	Śp. Ks. kanonik Paweł Pierzchała Urodził się 2 stycznia 1937 r. w Woli Rzędzińskiej pod Tarnowem w rolniczej rodzinie gorliwych katolików Franciszka i Katarzyny zd. Kokoszka. Po ukończeniu szkoły podstawowej (1951) wyjechał do Ustki i ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Słupsku. Przez dwa lata pracował w Przedsiębiorstwie Połowów i Usług Rybackich w Ustce, a potem w Zakładach Azotowych w Tarnowie. Maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie. W 1962 r. wstąpił do Gdańskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 9 czerwca 1968 r. w bazylice Mariackiej w Gdańsku z rąk biskupa Edmunda Nowickiego. Posługiwał jako wikariusz w parafii pw. Św. Michała w Sopocie (1968-1973), w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Gdańsku Wrzeszczu (1973-1975), w parafii Ducha Świętego przy bazylice Mariackiej w Gdańsku (1976-1979), w parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sopocie (1979-1983). Był również administratorem Parafii pw. MB Częstochowskiej w Kiezmarku (1975-1976). Zapisał się jako kapłan bardzo obowiązkowy, gorliwy spowiednik, zaangażowany w katechizację i oddany posłudze duszpasterskiej, zwłaszcza w szpitalu. W 1983 r. został mianowany proboszczem parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sopocie. Zrezygnował z urzędu proboszcza 11 sierpnia 1999 r. Był Diecezjalnym Dyrektorem Unii Apostolskiej Kleru (1981-1995). Za długoletnią, gorliwą pracę duszpasterską i wzorową postawę kapłańską otrzymał Kanonika Honorowego Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej (1996). Zmarł 19 sierpnia 2015 r. na plebanii w Sopocie i spoczywa przy świątyni NSPJ w Sopocie.
	Śp. Ks. prałat Franciszek Grucza Kaszub - Frãcëszk Grëcza - urodził się 19 listopada 1911 r. w wielodzietnej patriotycznej rodzinie w Pomieczyńskiej Hucie. Został ochrzczony w Sianowie, a potem rodzina przeprowadziła się do Gowidlina. Od 1925 r. uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Wejherowie. Tam zainteresował się kaszubszczyzną i teatrem, wystąpił m.in. w sztuce ks. Bernarda Sychty „Gwiôzdka ze Gduńska”. Maturę zdał w 1933, po czym poszedł do wojska, do Łodzi. Pozostałe lata przed wojną uczył się w Seminarium Duchownym w Pelplinie. 4 czerwca 1939 r. otrzymał święcenia kapłańskie i posługiwał w parafiach Lignowy i Piece. Potem wyjechał do Gowidlina, ale został aresztowany i przebywał w więzieniu w Starogardzie. Biskup Karol Maria Splett mianował go proboszczem w Gowidlinie i okolicznych parafiach. Zaczął współpracę z „Gryfem Pomorskim”. Równocześnie został zmuszony do podpisania volkslisty w 1942 r. W 1943 r. wyjechał do Niemiec, aby przeczekać zagrożenie. Wrócił i 21 czerwca 1944 r. aresztowano go, a następniei uwięziono w obozie koncentracyjnym Stutthof. Przebywał tam w grupie księży i pełnił konspiracyjne praktyki religijne. W styczniu został wysłany wraz z innymi więźniami na marsz śmierci. Uciekł z niego w Kczewie k. Przodkowa i ukrywał się w rodzinnych okolicach. W lipcu 1945 r. został wikariuszem w katedrze w Oliwie, a pod koniec 1946 r. został administratorem a potem proboszczem nowej parafii w Sopocie pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Malczewskiego. Wyremontował jej kościół i plebanię. W parafii prowadził ożywioną działalność duszpasterską, organizował też pielgrzymki m.in. od 1946 r. do Wejherowa. Pisał o nich w prasie. W 1959 r. został szefem kościelnej komisji ds. muzyki i śpiewu. Organizował chóry i uczył organistów. W 1960 r. został dziekanem gdańskim i był nim do 1978 r. Pod koniec 1961 r. został szambelanem papieża Jana XXIII. Później otrzymał też godność prałata. W 1966 roku doprowadził do koronacji figury Matki Boskiej Sianowskiej. Od sierpnia 1983 r. przebywał na emeryturze i mieszkał w swej sopockiej parafii. 20 października 1984 roku odprawił pierwszą Mszę św. w języku kaszubskim w miejscowości Wygoda Łączyńska. Tłumaczył Biblię na język kaszubski. Wydał ją w l. 1991-1992 jako „Kaszëbskô Biblëjô. Nowi Testament. IV Ewanjelje”. Zmarł 23 kwietnia 1993 r. w Gdyni i spoczywa przy świątyni w Sopocie. W 1996 r. w kościele wmurowano pamiątkową tablicę i przestrzeń przy kościele nazwano "Placem Ks. Prałata Franciszka Gruczy".
	Śp. O. Jerzy Machoń OMI Ojciec Jerzy Machoń, syn Pawła i Franciszki z domu Ryba, urodził się 29 września 1911 r. w Rudzie Śląskiej, w dzielnicy Orzegów, w archidiecezji katowickiej. Do nowicjatu w Markowicach wstąpił 14 sierpnia 1932 r. Tam też 15 sierpnia 1933 r. złożył pierwsze śluby zakonne. Filozofię studiował w Krobi w latach 1933-1935, a teologię w Obrze w latach 1935-1939. Profesję wieczystą złożył w Obrze 15 sierpnia 1936 r., a 12 czerwca 1938 r. również w Obrze otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Walentego Dymka. Pierwszą obediencję w 1939 r. otrzymał do Wikariatu Apostolskiego Grouard w Kanadzie, ale wybuch wojny uniemożliwił mu wyjazd. Nie został więc aresztowany 27 stycznia 1940 r. razem z innymi ojcami. Przez 5 lat wojny i jako jedyny polski kapłan miał pozwolenie na pracę duszpasterską w powiecie wolsztyńskim. Obsługiwał około 15 parafii i był w stałym kontakcie z arcybiskupem Dymkiem z Poznania. Ówczesny prowincjał o. Bolesław Wilkowski wysłał o. Jerzego Machonia do Sopotu w celu organizowania parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Po pewnym czasie pracy w Sopocie administrator apostolski ks. Andrzej Wronka mianował go wikariuszem w katedrze oliwskiej, a na jego miejsce skierował ks. Franciszka Gruczę, który dotychczas był tam wikariuszem. Po powrocie do Poznania o. Jerzy Machoń pracował jako misjonarz ludowy. W 1947 r. został posłany do Kędzierzyna, a 1952 r. do Wrocławia na Popowice, gdzie podjął się odbudowy klasztoru oraz kościoła św. Jerzego. W 1957 r. przybył do Katowic, gdzie jako ekonom rozbudowywał kościół na Koszutce. Rok później otrzymał nominację na proboszcza w Kędzierzynie. W 1967 r. otrzymał obediencję do klasztoru w Katowicach, a po roku do Bodzanowa, gdzie nadal był misjonarzem. Pobyt w Bodzanowie został przerwany na rok (1981-1982), kiedy był pełnił obowiązki superiora i ekonoma w domu w Siedlcach. Od 1982 r. należał formalnie do domu w Bodzanowie, ale faktycznie przebywał w oblackim sanktuarium maryjnym w Maria Taferl w Austrii, gdzie pełnił posługę stałego spowiednika i pomagał w obsłudze licznie przybywających pielgrzymów. Tam zmarł 18.01.1994 r. Ceniono go za gorliwość, cichość i niezwykłą pogodę ducha.